زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

عبدالله قطربلی





عبداللّه بن حسین قُطْرَبُّلی۲۹۲ق)، از دانشمندان شیعه و از یاران خاص امام حسن عسکری (علیه‌السّلام)، شاعر و از بزرگان ادبیات عرب (صرف، نحو و لغت) در قرن سوم قمری در بغداد بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابومحمد عبداللّه بن حسین بن سعد (سعید) قُطربُّلی کاتب، از زندگی وی اطلاعات‌ اندکی در دست است. از نسب او برمی‌آید که اهل قُطربُّل، روستایی در اطراف بغداد باشد. وی از دانشمندان شیعه و از یاران خاص امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و از بزرگان ادبیات عرب (صرف، نحو و لغت) بود که آن را نزد ابوالعباس ثعلب، نحوی و ادیب مشهور (م ۲۹۱ق) فراگرفت. ابومحمد قُطربُّلی شاعر هم بود و با ادیبان و شاعران هم عصرش همانند ابوالعباس محمد بن یزید مبرّد، عبدالله بن معتز و بُحتری معاشرت و همنشینی داشته و در سال ۲۷۹ق در یک جلسه حضور داشته‌اند. در جریان لشکرکشی یعقوب لیث صفاری به سوی عراق، موفق برادر خلیفه معتمد (خلافت ۲۵۶-۲۷۹ق) صاعد بن مخلد را به جنگ یعقوب فرستاد، اما صاعد به مناطق ایران که رسید، رفتارهای ناپسندی از خود بروز داد و موجب احضارش از سوی موفق به واسط شد. قُطربُّلی در این‌باره و همچنین درباره مرگ مادر موفق و معشوقه صاعد اشعار درازی سرود.
[۵] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۴، ص۲۲۲.
ابوبکر محمد بن یحیی بن عباس صولی۳۳۵ق) اشعار او را روایت کرده است.

۲ - اعتبار روایی



از میان رجالیون متاخر شیعه، برخی او را موثق و مورد ستایش،
[۸] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۷۸.
و برخی دیگر ضعیف دانسته‌اند. مسعودی وی را از مؤلفان کتاب‌های تاریخی دانسته و اثر او را التاریخ فی اخبار الخلفاء من بنی العباس و غیرهم می‌نامد
[۱۰] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۱، ص۱۶.
که در آن از آثار واقدی (م ۲۰۷ق) بهره برده است.
ابومحمد در سال ۲۹۲ق درگذشت.
[۲۲] فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۱۹۰.


۳ - پانویس


 
۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۳۷۱.    
۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۳۰.    
۳. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۴۵۲.    
۴. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۹۱.    
۵. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۴، ص۲۲۲.
۶. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۴۵۲.    
۷. بروجردی، سید علی، طرائف المقال، ج۱، ص۲۴۱.    
۸. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۷۸.
۹. جزایری، عبدالنبی، حاوی الاقوال، ج۴، ص۷۷.    
۱۰. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۱، ص۱۶.
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۵۴۵.    
۱۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۷۳.    
۱۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۵۶.    
۱۴. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۰۲.    
۱۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۳، ص۲۷۵.    
۱۶. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۰۲.    
۱۷. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۱۱۸.    
۱۸. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۷۹.    
۱۹. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ج۳، ص۲۷۸.    
۲۰. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۴، ص۵۱۸.    
۲۱. شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۶، ص۳۲۰.    
۲۲. فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۱۹۰.
۲۳. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۵۰.    


۴ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۴-۴۸۵، برگرفته از مقاله «عبدالله قُطْرَبُّلی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.